karakomik filmler projesinde yer alan 2.kısa film. ilk kısa filme nazaran draması daha az olan tür olarak komedi denilebilir. bir arada çıkmış oldukları için bir kıyaslama yapmak gerekirse bu filmi daha çok sevdim. diğer filme göre evet daha cıvık daha uçuk kaçık kaldığı inkar edilemez ama bence bu film daha dolu. filmin sonunda insanoğlunun ilkel ve bencil doğası ile alakalı ufak bir cümle var ki cem yılmaz'ın en sevdiğim işleri arasında kendine yer bulacak daima.
ayrıca israf edilen bir film olduğunu da düşünüyorum. mesela birinci film tam kararındaydı, daha uzun da olamazdı hatta biraz daha kısa kalabilirdi bile. lakin bu filmi kesinlikle uzun metraj eve konusunun daha yoğun daha sağlıklı bir şekilde işlenmesini çok isterdim. bildiğin israf edilmiş, içindeki zengin malzemenin hakkını tam anlamıyla verememişler kısa tutalım derken.